خاورژیانه

ما ملت غیور ایران

ما مردم همیشه در صحنه 

ما شیر زنان و دلیر مردان ایرانی

خدا شاهده که غلط کردیم به دنیا اومدیم

خدا شاهده که غلط کردیم "اینجا" به دنیا اومدیم

خدا شاهده که اگه میتونستیم از اینجا میرفتیم میگفتیم خدا به جای ما تو خاورمیانه هندونه بکاره

ولی چه کنیم که نه پای رفتن داریم (پولش قاعدتا منظورمه) نه دل موندن

من میدونم ابتدای آفرینش خدا یه تابلو زده اول جاده خاورمیانه نوشته غیر قابل سکونت 

خدا لعنت کنه اونی را که شوخیش گرفته اومده تابلو را برداشته...

واقعا کی میدونه مثلا ما بدبخت تریم یا مردمی که زمان حمله چنگیز خان زنده بودن؟نظر شخصی من اینه که ما البته احتمالا اونایی که به دستان  چنگیز خان به فنا رفتنم نظر شخصیشون اینه که اونا

حالا هر چی 

خدای خوب و قشنگم من و قلب کوچکم دوست داشتیم در آسمان صاف و آبی پرواز کنیم و دعا کنیم که ما همه بچه های ایران زمین  دست در دست هم دهیم و از بهاری سبز و شیرین تو سوییس لذت ببریم و مثه آدم زندگی کنیم که گویا تو دوس نداشتی .

باشه

ما ام اینجا میزییم و هیچی نمیگیم فقط نگات میکنیم تو ام ما رو نگاه کن ولی اگه منتظری ما خندمون بگیره اصلا منتظر نباش چون اینجا چیزی برای خندیدن وجود نداره،ما تلخیم و هیچ ثمره شیرینی هم نخواهیم داشت. خودت که بهتر میدونی خاک خاورمیانه شور و بارون نخورده و بایره...از خاکی  که هر روز با خون و جنگ و پر پر شدن امید و آرزوها آبیاری بشه بیشتر از این نمیشه انتظار داشت.

به هر حال درسته واسه ما خیلی بد شو ولی برای شما که خیلی  خوب شد .بقیه مردم دنیا هر روز صب که از خواب پا میشن میگن الهی شکر پسر عجب شانسی آوردیم خاورمیانه به دنیا نیومدیم.

پیشونی منو کجا میشونی

آدمیزاد یه وختایی یه کارایی میکنه که خودشم باورش نمیشه،مثلا همین شخصه خود بنده اگه ده سال پیش یکی ازم میپرسید ده سال دیگه چه کاره ای به ضرص (زرس،ضرس)قاطع اعلام میکردم یکی از گزینه های ربایش توسط سازمان سیا هستم از بس که مفید و موفق و در جامعه جهانی اثرگذارم

حالا الان ولی تنها احتمال ربایشی که تهدیدم میکنه خطر ربوده شدن توسط آدم فضایی ها جهت تکمیل تحقیقات بر روی نمونه های انسانیه "چی میشه که بعضیا اینطوری میشنه"

به هر حال من با درایت کافی و حضور همواره و همیشگی و ممتد خودم در منزل روی تختم و در حالیکه به سقف زل زدم خطر ربوده  شدن را کاملا  برطرف کردم که از این بابت از خودم کمال تشکر را دارم.مگر اینکه در حالیکه به سقف زل زدم و غرق در رویاهام لبخند ملیحی بر لب دارم یکی یهو جلوم ظاهر شه و بگه اگه چیز خنده داری هست بگو ما ام بخندیم که در این صورت از بین گزینه های آدم فضایی،جن ،بابام و یا محسن حاجیلو ترجیحم همون آدم فضایی است

حالا به هر روی...

همه اینارو گفتم که بگم خدا هیچ بنده ای را انقد بیکار نکنه که نصف شبی بره تو اینترنت دنبال سرنوشتش بگرده . البته بدم نشد چون من تا حالا نمیدونستم روزای شانسم چه روزاییه که شکر خدا دیگه میدونم یا مثلا لحظاتی پیش فهمیدم  به دولت خواهم رسید که چون اصولا تو مترو به دروازش میرسم دور نباشد روزی که به خودشم برسم یا مثلا اینکه از محتشمی برکتی به من خواهم رسید که حالا که اینجور شد لطفا  اون برکت یه پسر کاکل زری از جانب بزرگ بزرگان دیکاپریو باشه مثلا...:))

خلاصه که هر وخ بیکار شدید برید تو اینترنت فال بگیرید یهو دیدید نهایتا شدید ملکه جزایر سن موریس...قسمته دیگه ،قسمت

از قدیم گفتن پیشونی منو رو کی ببخشید ..کجا میشونی

مونای قشنگم

چی بهتر از اینکه یکی نصفه شبی دلش هوای نوشته های تو رو بکنه؟؟

خوشبختی به تعداد آدمایی که تو زندگیتن بستگی نداره به  این بستگی داره که چند نفر هستن که دلشون تنگ بشه

 واسه خودت

واسه نوشته هات

و واسه غرغرای همیشگیت...

من خوشبختم که یکیشونو دارم